Yoksa Bir Umut Var mı?

Bu yazı tüm evli çiftlere, çalışan çalışmayan tüm bayanlara, evlenme arefesindeki bay ve bayanlara ya da evlenmek kim ben kim diyen tüm gençlere gelsin… Gelsin ki onlar da anne ve babalarına okutsun okuyanlar komşularıyla paylaşsın ve paylaşsın ki aslında içimizde var olan ve bizim farkında pek olmadığımız ömür gücümüz daha çabuk açığa çıksın. 

Hiç eşinizin meskene geldiğinde, sizi hiç dinlemediğini düşündüğünüz ya da siz ona gününün nasıl geçtiğini sorduğunuzda paylaşmak yerine, eline bir gazete alıp televizyonun karşısına oturduğu için kızdığınız oldu mu?

Peki ya siz beyefendiler, hiç tüm gün ağır bir formda konutu geçindirmek için çalıştığınız halde o sıcacık yuvanıza döndüğünüzde eşinizin hız asması ve onu bir türlü anlamadığınızı düşündüğü için şaşırdığınız ve sonrasında kızdığınız oldu mu?

Yoksa eşiniz kendisini meskende bir eşya ve çocuk bakıcısı olarak nitelendirdiğinizden mi sıkıntı yanıyor? İçten içe sizin hareketli hayatınıza mı özeniyor, ya da çalışıyorsa ona dayanak olmadığınızı mı düşünüyor,  yoksa konuşacak hususlarınız mı azaldı? 

Kadın ve erkeğin irtibat biçimi hayli farklı. Yüz yıllardır bu mevzu üzerine binlerce yazı yazıldı, hipotezler üretildi. Lakin yapılan araştırmalar şunu gösteriyor ki, erkekler daha çok analitiksel yanı kuvvetli olan sol beyin yarımküresini kullanırken, bayanlar daha çok duygusal yanı güçlü olan sağ yarım küreyi kullanırlar. Bu yüzden bir erkek verdiği ya da verilen iletisi görülen biçimi ile algılarken, bayan altındaki manaya bakabilir karşıdan da bunu bekleyebilir. ‘Nerde kaldın?’ derken ‘Seni özledim.’ Demek isteyebilir bayan. Erkek ise tün gün dışarıda ter döküp yorulduğundan meskene geldiğinde huzur bekleyebilir ve çocukların şakalaşmalarını, eşinin beklentilerini gürültü olarak nitelendirebilir.  

Kısaca bu bahiste tek bir tarafın kabahati olmasa da, düşülen en büyük yanılgı tahminen de çiftlerin eşlerinin kendilerini keyifli ve âlâ hissettirmelerini beklemeleridir. Halbuki ilginin sürebilmesi için, çiftlerin alakayı bir şeyler verebilecekleri bir yer olarak görmeleri gerekmektedir, bir şey alacakları değil. Hasebiyle iki tarafın da eşinin nasıl olsa sonra değişeceğini düşünmek ve beklemek yerine kendilerini değiştirmekten başlamaları sanırım en sağlıklı tahlil olur. Böylelikle iletişimsel verimliliği arttırma ismine büyük bir başlangıç yapmış olurlar.

Çok resmi gittik, tekrar bize dönelim. Buraya kadar en büyük adımın iki tarafın da harekete geçmesi gerektiğini gördük. Bunun dışında tahminen de daha da kıymetli olan kendimizde olmayan bir şeyi diğerinden istememek gerekmektedir. Bu her şey için geçerlidir. Karşıdakini suçlamak birinci yol olmamalıdır tartışmalarda. Örneğin beyin okumayı ister istemez hepimiz yaparız. Fakat inanın bu türlü bir gücümüz yok süperman olmadığımız için. Bunun en hoş delili eşinizle bir oyun oynayın. 2 dakika boyunca hiç konuşmadan gözlerinizin içine bakın ve karşılıklı aklınızdan ne geçiyor iddia etmeye çalışın. Eminin çoğunlukla yanlış iddia edeceksiniz. Münasebetiyle evvel suçlamak yerine, sen kesin şunu demek istedin demek yerine konuşarak muahedeye çalışmak oluşacak gerginliği de azaltacaktır.

Bunlara ek evvel kendimizi sevmeli ve bedelli bulmalıyız, kendimize güvenmeliyiz. Hem eşimizi hem kendimizi hiçbir şarta bağlı olmadan içimizdeki olumlu istikamette büyümeyle birlikte kabul edersek, algılarımız da değişmeye başlayacaktır. Bunun en büyük yardımcısı bir hobi edinmek bence. Zira boş vakit faaliyetleri ömür doyumumuzu etkileyen çok sayıdaki etkenden bir adedidir. Ebru sanatkarı Mustafa Hakkı Ertan hocanın da dediği üzere üretkenlik hoştur, özgüveni arttırır böylelikle kendinizi daha uygun hissedersiniz. Fotoğraf, fotoğraf, çizgi, ebru, bir müzik aleti, şiir ya da dünyada birinci sizin keşfedeceğiniz bir uğraş olsun, farklı bir dünyaya açılmak ufkunuzu genişletecek ve ilginizi de olumlu etkileyecektir. Kendinizi işiniz ve çocuklarınız, meskeniniz dışında da kıymetli hissetmeye başlayacaksınız; baba, anne, eş rolünün yanı sıra hobisi olan hatta ve hatta misal ressam olan bir rolle sohbetlerinizi zenginleştireceksiniz. Daha da keyiflisi birbirinizle tahminen birebir uğraşı seçerseniz bir arada hafta sonları seyahatlere çıkacaksınız ya da kursa bir arada gideceksiniz.

Sizce hayal mi bunlar? 

Daha bitmedi. Şayet sabah kalktığınızda hazırlanırken, tıraş olurken ya da makyaj yaparken aynadaki yansımanıza gülümserseniz inanın gününüz daha olumlu başlayacaktır. Olumlu başlayan günü olumlu bitirmek tekrar sizin elinizde unutmayın. İltifat bekliyorsak, evvel biz iltifat etmeliyiz. Anlaşılmak istiyorsak evvel biz anlamaya çalışmalıyız. Bununla bir arada ailede oluşturduğumuz huzur topluma da yansıyacaktır. Bizim doğal olarak keyifli olmayı öğrenmemiz lazım.

Şartlara bakarsak bu biraz güç üzere ne dersiniz?
Bu yazı tahminen bitmez lakin umut daima vardır.