Mutluluk

Mutlu olmanın formüllerini araştırıyoruz. İnternetten, vitrinlerden bir şeyler satın alarak doyurmaya çalışıyoruz ruhumuzu. Toplumsal medyanın hiç de azımsanamayacak bir gücü var his durumumuz üzerinde. Diğerlerinin sevgisine, beğenisine, ilgisine duyduğumuz gereksinimle hırçınlaşıyor, karmaşıklaşıyor ve çaresizleşiyoruz.

Memnunluk kural olma yolunda bir mana kazanmış bulunuyor, yeni bir zorunlulukla yüz yüze getiriyor insanı: memnun olmak zorundasın, yoksa hayatın yaşamaya değmez. Mutsuz insan kendini suçlamaya başlıyor, memnun bir hayat yaşamadığı için kendinde eksiklikler buluyor. Etrafındaki beşerler bu keyifli olma gerekliliğini yerine getirebilmiş görünüyor, ya da en azından bu izlenimi uyandırmak için ağır efor sarfediyorlar.

Çevresel şartların baskısı arttıkça, beşerler içsel memnunluklarını sorgularlar: Keyifli muyum ben? Nasıl memnun olabilirim? Sanki sadece keyifli olmaları gerektiğine inandıkları için mi mutsuz bu kadar çok insan? Mutsuz olmakla baş etmek, onu sindirmek ve ona dayanmak zordur. Değerli olan zorlayıcı şartlar altında bile ayakta kalabilmektir.

    Sağlıklı olumluluk, gerçek hislerinizi gizlemek manasına gelmez. Memnunluk daima sevinçli, keyifli ve hoşnut olmak da değildir. Bir insan yüzünde daima bir gülümseme ile dolaşamaz. Memnunluğu bir cins kesintisiz zevkte aramak, mutsuz olmanın en kesin yoludur. Memnunluk olumsuzun tesirinden kurtulabilme maharetidir. İyiyi de kötüyü de kabul etmek, olumsuzu nasıl yeni bir çerçeveye oturtacağımızı öğrenmekle alakalıdır. Memnunluk kişinin kendi hislerini deneyimlemesi için gereken duygusal esnekliktir. Meselelerin kaybolmasını dilemek değil; gerilim faktörlerini daha sağlam ve farklı biçimlerde ele almayı öğrenmektir. 

    Mutsuzluğu, duygusal çöküşleri ve hatta depresyonu bile bizi memnunluk tarafına fırlatacak sıçrama tahtaları olarak düşünebiliriz bir açıdan. Başımıza gelen değil de onun hakkındaki niyet ve yargılarımızdır canımızı sıkan. Bizler deneyimle öğreniriz, deneyimin de kıymetli bir kısmı olumsuz deneyimlerdir. Niye makûs hissettiğimizde bir an evvel toparlanabilmek için çeşitli yollara başvuruyoruz? Tarafımızı yine belirlemek için bir  düşünme fırsatı bu aslında. Hayatımızda, etrafımızda yanlış gidenin ne olduğunu sorguladığımız ve gücümüzü geri kazandığımızda neleri farklı yapabileceğimizi kurguladığımız bir periyot mi bu mutsuzluk dönemi? 

Bizler hayatımız boyunca olumlu şartların, olumlu hislerin peşinde koşuyoruz. Sihirli değneklerimiz yok her istediğimizde tüm dileklerimiz gerçek olsun. Olumsuzun içindeki olumluyu görebilmeyi başardığımızda hayatımızın çok daha manalı olacağına kuşku yoktur.