Pahalı okurumuzun yönlendirmesi doğrultusunda başka yazılarda daha da anlaşılır olmasına ihtimam göstereceğim. İster negatif ister müspet yazılarım hakkında geri dönüşlerinizi bekliyorum.
Eminim sizlerde hayatınızın büyük bir kısmında geribildirimler almaktasınız. Pekala karşımızdaki kişinin tavrı ne olursa olsun tesirli birer dinleyici olabilir miyiz? Kısa bir müddetliğine düşünmenizi rica etsem… Tahminimce gördüğümüz tavırlar kişiliğimizi direkt maksat alan taarruz, yargılama, suçlayıcılık ve yıkıcı manada tenkit içeriyorsa tesirli dinlemek çok mümkün olmayacaktır. Çoğunlukla bu durumlarda kişi kendini savunmaya geçme eğilimi gösterecektir.
Lakin kimi vakit geribildirimler yahut karşımızdaki kişinin tavırları epey olumlu olsa da şahıslar ortası bağda tesirli dinlemenin gerçekleşmediğini gözlemliyorum. Bu manada tahminen “etkili dinleme”den ne kastettiğimi de belirtmem gerekmektedir. Tesirli dinleme, karşımızdaki kişi ya da bireylerin bahsettikleri olay, durum ve niyetleri karşısında kendimizi olabildiğince dahil etmeden, yaşananların bireye hissettirdiklerini manaya uğraşı olarak tanımlayabilirim.
Yani aslında bir kişiyi dinlerken şayet aklımızdan ona ne yanıt vereceğimiz kanısı, karşı tarafın ne hissettiğini ve fikir yapısını anlamaktan daha baskınsa aktif dinlemediğimizi düşünüyorum. Bahsettiğim faal olmayan tip dinlemede karşı tarafla çatışma çoğunlukla gözlemlenmektedir. Keza yeniden bu tipte akıl verme, yol gösterme, umursamama ve empatiden çok mahrum bir bağlantı oluşmaktadır. Tam bu noktada 3. sayıda belirttiğim bir mevzuya da atıf yapmak isterim. Hiçbirimizin tecrübeleri birebir olmuyor. Benzerlikler olsa bile yaşananlar her birimiz üzerinde farklı tesirler,hisler uyandırıyor. Münasebetiyle aktif dinlemediğimiz durumlarda KARŞIMIZDAKİ DE BENİM ÜZEREDİR varsanısına kapıldığımızı sıklıkla gözlemliyorum.
Ya durum, olay ya da kişinin hissettiği sizden farklıysa? Aslında size anlattıklarını yalnızca siz dinleyin ve neler hissettiklerini anlayın diye anlatıyorsa? Mesleksel tecrübelerimden elde ettiğim sonuçlar ışığında bilhassa çiftler ortasında ve ebeveyn-çocuk münasebetinde tarafların birbirini faal dinlemediğine tanıklık ediyorum. Birbirimizi anlamak ve takviye olmak istiyorsak, yalnızca meraklı ve ilgili bir biçimde dinlersek, aklımızdan geçen “ne söylemem gerek” kanısını ekarte edersek ve son olarak karşımızdakinin hislerini (Ne hissettin? sorusunun cevaplarını) anlamaya çalışırsak, taraflar birbirini anladığını hissedecektir. Bu da kendilerini pahalı hissetmelerini sağlayacaktır. Natürel ki gündelik hayatta karşı taraftan “bir şey söylesene,sen ne düşünüyorsun, senin fikrini merak ediyorum” v.b. yansılar aldığımızda kanılarımızı söylemekten çekinmemeliyiz. Bazen karşımızdaki şahsa “benim ne düşündüğümü merak ediyor musun?” üzere bir soru sorarsak ve karşılığı evet olursa, söyleyeceklerimizin tesiri daha da artacaktır.
0 Yorum