Tabi ki herkes üzere siz de çocuğunuzu her vakit korumak istiyorsunuz. Ona hiçbir şey olmasın istiyorsunuz. Bu niyetiniz ebeveyn olarak epey olağan. Ancak ”Ya çocuğuma bir şey olursa?” korkusunun dozunu âlâ ayarlayabildiğinizden emin misiniz?
Maalesef ki bazen çocuklarınızı korumak isterken onları ruhsal olarak olumsuz etkiliyor olabilirsiniz. Çocuklarda görülen öz itimat eksikliği, içe kapanıklık, ebeveyne bağımlı olmak, kendi başına bir şey başaramamaktan ve sorumluluktan korkma vb. bu duruma bağlı olarak ortaya çıkabilirler.
Çocuğunuz, 3 yaşından itibaren sizden başka bir birey olma gereksinimi içine girer. Tam da bu vakitlerde siz daima çocuğunuza bir şey olacak korkusu ile onun yapması gereken her şeyi yaparsanız, onun tek başına bir şey başarmasına müsaade vermezseniz çocuğunuz da kendi kendine yetebilmeyi öğrenemeyecektir. Birebir vakitte çocuklarınızın rol model olarak sizi aldıklarını unutmamak gereklidir. Etrafında daima ”dikkatli ol, onu yapmazsın,…” üzere ihtarlarla dolaşırsanız, çocuğunuz da sizden gördüğünü etrafına uyarlamaya başlayacaktır ve bunun sonunda korkulu, utangaç hatta korkak olabilecektir.
Bu durumu aklınızda bulundururken unutmamak gereken bir öbür faktör de dozu kâfi olduktan sonra korkunun faydalı olduğudur. Sizden dikkat etmeniz istenilen hiç değil, dozunda dert duymanızdır. Bu sebeple ebeveyn olarak kendi kendinize bir ses verin ve çoçuğunuza karşı ne kadar telaşlı olduğunuzu ölçmeye çalışın. Kendinizi ölçmeye çalışırken şunlara dikkat edebilirsiniz;
• Dikkatli ol.
• Sen yapma, ben yaparım.
• Düşersin, koşma.
• Canın yanabilir, yapma.
• Başına bir şey gelebilir.
• Sokağa çıkarsan sana otomobil çarpar.
Üstteki unsurlarda verilen ve bunlara misal halde olan örneklerden kimilerini sıklıkla tekrarlıyorsanız siz de çok dertli ebeveyn olma yolunda ilerliyor olabilirsiniz.
0 Yorum