Ülkemizde olduğu üzere klâsik toplumlarda “bir ömür uzunluğu birlikte yaşlanmak‟ fikri ile evlilikler sürdürülmeye çalışılırken, bireyselleşmenin ve tüketimin arttığı günümüzde boşanmalar süratle artış göstermektedir. Tıpkı artış tek ebeveynle büyüyen çocuk sayısında da gözlenmektedir. Bu sürece girmiş çiftlerin uzman psikolog yardımıyla süreci sonlandırmaları önerilmektedir.
Değineceğimiz kavramları açıklamak gerekirse aileden başlamak yararlı olacaktır.
Aile, İki yetişkinin birlikte yaşayarak oluşturduğu, eşlerin ömürlerini paylaştığı ve dünyaya gelen çocukların duygusal, fizikî, toplumsal gereksinimlerinin ortaklaşa karşılandığı bir ünitedir. Aile içinde dünyaya gelen çocukların gerek bakım ve sorumlulukları gerekse ahlaki ve toplumsal kıymetleri edindirilmesi ve memnun, huzurlu bireylerin yetiştirilmesi birbirleriyle uyumlu ebeveynler aracılığıyla olur. (Alyanak, 2008)
Bir başka kavram ise boşanmadır. Türkiye Devlet İstatistik Kurumu datalarına nazaran; boşanmaların % 39,3‟ü evliliğin birinci beş yılı içerisinde gerçekleşmektedir.
Boşanma, eşlerin birlikte yaşamaktan vazgeçerek yasal olarak karı koca olmadıklarını tanımladıkları bir ayrılık durumudur. Ayrılıkla bir arada ailedeki roller, münasebetler, ekonomik sorumluluklar da etkilendiğinden; boşanma aile işlevlerinin bütünüyle değiştiği dinamik bir süreçtir.
Boşanma öncesi ve boşanma sırasındaki ebeveynler ortasındaki çatışmanın çocuğu olumsuz etkilediğinden bahsedilmektedir. Bu durumun çocukta davranış sorunları gösterdiği belirlenmiştir. Boşanma öncesi ve boşanma sırasındaki ebeveynler ahenk içindeyse, o ölçüde çocuğun uygunluk halinde ve davranımında olumlu gelişmeler olduğu görülmüştür.
Çocukların hangi gelişim basamağında olduğu ve mizaç özellikleri boşanmanın tesirlerini saptamada değerlidir. Seanslarımız sırasında başlangıçta kıymet arz eden kısım burasıdır.
-
0-5 yaş
-
Okul çağı dönemi
-
Ergenlik dönemi
Çoğu çocuk ya da genç başlangıçta şaşkınlık, hüzün, terk edilme korkusu üzere acı verici hisler tecrübeler. Bu hisleri öfke, suçluluk, yas ve çatışmalar izler. Pek çok çocuk konuttan bir ebeveynin ayrılmasıyla birlikte kayıp duygusu yaşarken kimi çocuklar mesken içi şiddet ya da istismar nedeniyle rahatlama hisseder. Lakin çabucak tüm çocuklarda ortak olan bir tecrübe ise, kendilerine ne olacağı ile ilgili baş karışıklığıdır.
Çocukların akademik muvaffakiyetleri, toplumsal alakaları, davranım bozukluğuna sahip olmaları ya da ruhsal ahenkleri, kendilik algısı ve uzun devir sıhhat durumlarında değişkenler olabileceği üzere bunların araştırılması ve sorgulanması gerekmektedir. Bu süreçler uzman psikolog tarafından terapi seanslarının içerisine dahil edilerek yapılmaktadır.
Araştırmalar ısrarla boşanmanın akademik muvaffakiyet üzerine olan negatif tesiri üzerinde durmaktadır. Evli aile çocukları ile karşılaştırıldığında okul performansı, okula devam üzere pek çok parametrede, boşanmış aile çocukları daha düşük skorlar almaktadırlar. Bu çalışmalar günümüzde göz gerisi edilemez boyuttadır.
Süreç sürdürülürken uzman psikolog tarafından aktarılacak olan atılacak adımlardan ebeveynlere düşen vazifelerden biraz bahsetmek gerekirse;
Velayeti almayan ebeveyn ile çocuğun münasebeti şöyle aktarılabilir,
a. Ebeveyn çocuğu ile sorunları hakkında konuşur.
b. Duygusal takviye sağlar.
c. Konut ödevlerine ya da günlük sorunlarını çözmede yardımcı olur.
d. Kurallar koyar ve çocuğunun davranışlarını takip eder.
Elbette tüm bunları yapabilmesi için az değil sık görüşmeleri gerekmektedir. Bu adımdan evvel tabi ki ebeveynler ortası bağın kooperatif ve tahlile odaklı olmasıdır. Bu da şöyle yapılabilir,
a. Ebeveynler sistemli aralıklarla bağlantı kurmak.
b. Çocuğun hayat alanlarında çocuk için çizilen ortak hudutlar ve koyulan kurallar konusunda ortak paydada buluşmak.
c. Velayeti alan ebeveyn velayeti almayan ebeveynin otoritesi ve ebeveynlik rolünü desteklemesi.
Buna misal tahlillerin Terapi seanslarında çalışılması ve uygulanması uzman psikolog tarafından yapılmaktadır.
0 Yorum