Beyin yaşantıya ve öğrenmeye bağlı olarak gelişebilir. Bu gelişmeyi sağlayan etraftan gelen duygusal uyaranlardır.
Bunu kanıtlayan çalışma 1988 de Bloom ve Lazersonun İran’da kimsesiz çocukların bakıldığı öksüzler meskeninde gerçekleştirdiği çalışmadır. Buradaki çocuklar birinci bir yaşta tümüyle yataktan alınmadan beşikte günlerini geçiriyor ve yalnızca 2 günde bir yıkanmak için kucağa alınıyormuş. Beslenme karyolaya dayanan biberonla yatakta yapılıyormuş. Olağanda bebekler 9 ayda oturup en geç 2 yaşta yürüdüğü halde buradaki bebekler 2 yaşında oturabilmeye, çok azı 3 yaşında yürümeye başlamış.
Normalde bebekler kucağa alındığında sırf duygusal ve toplumsal uyaranlar almakla kalmazlar, tıpkı vakitte hudutları ve kasları da uyarılmış olur. Çeşitli biçim ve durumlarda tutulan bebek buna vücudu ile ahenk göstermeyi öğrenir. Eşyayı değişik açılardan görmesi, bedenine uygulanan basınç ve dokunma, beynine birçok uyaranı birebir anda vererek gelişmesini sağlar. (öktem , 2006, s34-35)
Beyin hudut hücrelerinden ve bunların ortalarındaki bağlardan oluşur. Beyin bu hücereler ortası bağlardaki elektrik iletisi ile çalışır. Bebekler doğduklarında beyinlerinde gereğinden çok hudut hücresi ve bunlar ortasındaki irtibat vardır. Yani her çocuk zeki doğar. Bu hücreler ve temaslar kullanılmaz ise vakitle körelir ve yok olur. Hudut hücreleri yine yapılmaz. Örneğin olağanda her iki gözü de gören bir bebeğin yalnızca kataraktı varsa, yani gözünün önünde bir katman varsa erken fark edilir ve kataraktı alınırsa gözü sıkıntısız görür. Lakin geç fark edilir çocuk aylarca görmez ise birebir ameliyat yapılsa bile kör olur. Zira kullanılmayan göz sonları fonksiyonunu yitirir. Yetersiz fiziki, duyusal ve duygusal uyaran alan çocuklarda beyin hücreleri ve irtibatları azalır. Ancak devamlı ilgilenilen, konuşulan, kucağa alınan, sevgi gösterilen, müzik dinletilen, gezdirilen, farklı ortamlar ve beşerler gören çocuklar devamlı uyaran aldıkları için beyinleri gelişir, hücreler ve ilişkiler korunur ve daha zeki olur. Birinci 7 yaşta çocuğun beyni erişkinin %90 ‘nına ulaşır. (ömeroğlu,Ulutaş , 2007 s25)Yani 0-7 yaş eğitimi zeka gelişimi için çok değerlidir.
Yani “kucağına alma, alışmasın” demek YANLIŞTIR.
Bu cümle ile büyük annelere, büyük babalara, hala, dayı , teyze, amca, abi ve ablalara gün doğdu. Ancak burada dikkat edilmesi gereken bir bahis var. Bebekler şimdi dünyadaki birçok virüs ve bakteriyi tanımıyorlar, daha evvel karşılaşmadılar. Bizim taşıdığımız, tanıdığımız ve bizi hasta etmeyen birçok mikroorganizma ona yabancı ve hasta edebilir. Bu nedenle hasta olanlar esasen mutlaka bebeğe yaklaşmasınlar. Hasta olmayıp da kucağına alanlar yüzünden öpmesinler. Ellerin yıkanmış olması tercih edilir.
14 yıldır bebeği olmayan sonradan tedavi ile bebek sahibi olan bir bayan bebeği 1 aylık iken zatürre ile getirmişti. Bunun nasıl olduğunu sorduğumda bütün köyün ziyarete geldiğini, meskende devamlı konuk olduğunu, çocuğu elden ele gezdirdiklerini söylemişti.
Aile bireyleri dışındaki şahısların de bu türlü bebeği kucağına alarak ve öperek sevmesinin de hakikat olmadığını düşünüyorum. Ziyarete gelen bireylerin bebeğe, halk ortasında “eğesi kaçmış” , “boynu kısa kalmasın” mazereti ile anne babadan müsaade almadan, kaşla göz ortasında çeşitli hareketler yaptırması hakikat olmadığı üzere tehlikeli de olabilir. Baştan bunlara müsaade vermeyerek kedinizi ve bebeğinizi can sıkıcı bir olaydan koruyabilirsiniz.
0 Yorum