Toplumda “hastalık hastalığı” olarak bilinen bozukluktur. Bu hastalığa sahip bireyler gerçekte olmayan bir
bedensel hastalıkları olduğuna inanırlar ve/ve ya sıradan ve pak bedensel belirtileri (basit bir kol
uyuşması, karın ağrısı, baş dönmesi gibi) önemli bir hastalık (kalp hastalığı, barsak tümörü, beyin tümörü
gibi) belirtisi olarak yorumlarlar. Doğaldır ki bir bedensel duyumunu bu halde yorumlayan bir birey hiç
vakit kaybetmeden ilgili branş tabibine (kardiyolog, dahiliye uzmanı, nörolog gibi) başvuracaktır. Ancak
bu hastalığa sahip bireylerin asıl zorluklarından biri, hekimlerin “gereken her araştırmayı, tetkiki yaptık,
siz de korktuğunuz çeşitten önemli bir bedensel hastalık yok” demelerine rağmen buna ikna olmamaları, ciddi
bir hastalığa sahip oldukları inancı ve tasalarının devam etmesidir.
Bu hastalar ilgili tabiplerce gerekli değerlendirmeler yapıldıktan ve bedensel bir hastalık saptanmadıktan
sonra psikiyatri uzmanına yönlendirilirler. Lakin bir çok hasta bunun yerine diğer bir dahiliye uzmanına
ya da nöroloğa gitmeyi tercih eder. Bedensel hastalığına “teşhis koyacak” bir hekim arar, yeni tetkikler
yapılır ve bu arayışlar bir müddet bu türlü sürer masraf. Her yeni tabip, yapılan her yeni tetkik ve tedavi aslında
ruhsal bir bozukluk olan bu hastalığın daha da pekişmesine neden olacaktır. Bu nedenle bu hastaların
psikiyatriye birinci yönlendirildiklerinde bu teklife uymaları çok değerlidir. Zira meselelerinin çözümü
aslında ilaç tedavisi bile değil, psikoterapidir.
Bazı özel hallerde ilaç kullanılsa bile, bu hastaların bedensel hastalıkları olduğuna dair inançlarının
ortadan kalkmasının asıl yolu, sistemli biçimde alacakları psikodinamik yönelimli ya da bilişsel-davranışçı
yönelimli psikoterapilerdir.
0 Yorum